|
|
| น้อยหน่า |
| ชื่ออื่นๆ: |
ลาหนัง (ภาคใต้) มะนอแน่ (ภาคเหนือ) หมักเขียบ (อีสาน) |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Annona squamosal L. |
| ลักษณะทางพฤษศาสตร์: |
เป็นไม้ยืนต้น พบได้ทั่วไปในทุกภาคของประเทศไทยและเพื่อนบ้าน สูงประมาณ 3 เมตร แตกกิ่งก้านสาขามาก เจริญเติบโตได้ทั้งที่มีแสงแดดจัดและแทรกตามทรงพุ่มไม้อื่นๆ จะเกิดดอกติดผลเมื่อพืชพลัดใบแล้วแตกยอดอ่อนใหม่ พืชจึงสามารถให้ผลได้มากกว่า 2 ครั้งในหนึ่งปี หรือเมื่อต้นพืชมีความสมบูรณ์ ผลมีลักษณะเป็นทรงกลมหลายขนาดขึ้นอยู่กับความสมบูรณ์ ผิวผลมีสีเขียวและสีม่วงนูนขึ้นเป็นตารางสี่เหลี่ยมเรียวหรือหยดน้ำเรียว เนื้อผลสีขาวรับประทานได้มีรสหวานจัด เมล็ดจำนวนมาก แข็งผิวเรียบสีดำเป็นมันเงา
|
| การใช้ประโยชน์: |
 |
ใบ นำมาตำผสมกับเหล้าขาวพอกหัวเอาผ้าพันปิดไว้สักครึ่งชั่วโมงจึงล้างออก ช่วยกำจัดเหาได้ |
|
เมล็ด ตำละเอียดและตำผสมกับใบแล้วใช้เหล้าขาวคลุกเคล้าให้เข้ากัน ทาตามผิวหนังสัตว์เลี้ยง เช่น หมา แมว วัว ควาย ช่วยกำจัดเห็บหมัดได้
|
|
ผลแห้ง ที่แห้งติดคาต้นนำมาฝนในฝาละมีดินเผา เจือด้วยน้ำผสมกับสารส้มเล็กน้อย ทาผิวหนังแก้โรคเริมและงูสวัด |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
| 1. |
ส่วนพฤษศาสตร์ป่าไม้. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย เต็ม สมิตินันทน์. ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม. 2544. สำนักงานวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้ พิมพ์ที่บริษัทประชาชน จำกัด |
| 2. |
https://th.wikipedia.org/wiki/น้อยหน่า วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี |
| 3. |
https://medthai.com น้อยหน่า เรียบเรียงข้อมูลโดยเว็บไซต์เมดไทย (Medthai) |
|
| รวบรวมโดย: |
ไพร มัทธวรัตน์
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
