|
|
| ชงโค |
| ชื่ออื่นๆ: |
กะเฮอหรือสเปซี่ เสี้ยวเลื่อย (ใต้) ผักเสี้ยว เสี้ยวดอกแดง (ภาคเหนือ) เสี้ยวหวาน (แม่ฮ่องสอน) |
| ชื่อสามัญ: |
Puple orchid tree, Hong Kong orchid tree |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Bauhinia purpurea Linn. |
| วงศ์: |
LEGUMINOSAE |
| ถิ่นกำเนิด: |
แถบอเมริกากลาง |
| ลักษณะทั่วไป: |
ไม้ยืนต้นขนาดกลาง ไม่มีทรงพุ่มที่แน่นอน |
| ฤดูการออกดอก: |
ออกดอกตลอดปี |
| เวลาที่ดอกหอม: |
หอมอ่อนๆ ตลอดวัน |
| การขยายพันธุ์: |
 |
การตอน ทำได้แต่ไม่นิยม เพราะชงโคมีการติดเมล็ดง่ายและมีจำนวนมาก |
|
การเพาะเมล็ด นิยมทำกันมาก |
|
| ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
|
ปลูกได้ดีในดินเกือบทุกชนิด |
|
นิยมปลูกเพื่อให้ร่มเงา ดอกสวยงาม |
|
อดทนต่อสภาพแวดล้อม |
|
| ข้อแนะนำ: |
|
เนื่องจากเป็นพันธุ์ไม้ขนาดค่อนข้างใหญ่และเจริญเติบโตเร็ว ปลูกเพียง 1 ต้นก็เพียงพอ |
|
ควรมีการตัดแต่งทรงพุ่มให้อยู่ในขนาดและความสูงที่ต้องการ |
|
| ข้อมูลอื่นๆ : |
|
ต้นไม้ประจำมหาวิทยาลัยราชภัฎบ้านสมเด็จเจ้าพระยา |
|
ราก ใช้เป็นยาขับลม |
|
เปลือก แก้บิด แก้ท้องร่วง |
|
ดอก แก้ไข้ระบาย |
|
ผักเสี้ยวเป็นผักที่ชาวเหนือนิยมรับประทาน ช่วงที่ต้นเสี้ยวออกใบอ่อนในตลาดสดจะมียอดอ่อน ใบอ่อนของผักเสี้ยววางขายทั่วไป ชาวเหนือจะนำมาจิ้มกับน้ำพริกหรือนำไปแกง เช่น แกงกับปลา เนื้อ เป็นต้น และนิยมนำมาแกงรวมกับเซียงดา ผักชะอม จะทำให้มีรสชาติอร่อย |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
| 1. |
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. -- กรุงเทพ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น. 2546. 1,488 หน้า (343) |
| 2. |
ดร. วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม. พจนานุกรมไม้ดอกไม้ประดับ. 2542 หน้า (212) |
|
| รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
