|
|
| อบเชย |
| ชื่ออื่นๆ: |
อบเชยต้น มหาปราบ (ภาคกลาง) กระดังงา (กาญจนบุรี) ฝักดาบ (พิษณุโลก) สุรามิด (สุโขทัย) บอกคอก (ลำปาง) พญาปราบ (นครราชสีมา) กระแจะโมง โมงหอม (ชลบุรี) สะวง (ปราจีนบุรี) กระเจียด เจียดกระทังหัน (ยะลา) |
| ชื่อสามัญ: |
Cinnamom |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Cinnamomum bdjolghota Sweet |
| วงศ์: |
LAURACEAE |
| ลักษณะทั่วไป: |
ไม้ยืนต้นขนาดกลาง มีอายุหลายปี สูง 5 - 10 ม. |
| เวลาที่ดอกหอม: |
หอมตลอดเวลา (เนื้อไม้และใบไม้) |
| การขยายพันธุ์: |
 |
เพาะเมล็ด |
|
| ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
|
เป็นสมุนไพรที่ใช้ในการรักษาโรคชนิดต่างๆ |
|
เป็นส่วนประกอบของอาหาร เครื่องดื่ม |
|
| ข้อมูลอื่นๆ: |
|
อบเชยเป็นพันธุ์ไม้ประจำจังหวัดระนอง |
|
เปลือกต้น มีรสหวานหอม ใช้ปรุงเป็นเครื่องเทศ ยาหอม ยานัตถุ์ ช่วยทำให้สดชื่น แก้อ่อนเพลีย แก้ปวดศีรษะ ขับลม แก้จุกเสียดแน่นท้อง น้ำมันที่กลั่นได้จากเปลือกใช้เป็นยาฆ่าเชื้อโรคและกันบูด |
|
รากและใบ ใช้ต้มดื่มแก้ไข้จากการอักเสบหลังคลอด ที่ทันสมัยขึ้นมาหน่อย ก็บอกว่าอบเชยนั้นต้านมะเร็งได้ดี เพราะมีสารกลีเซอรีนเข้มข้น เป็นสารต้านแบคทีเรีย รักษาแผลในกระเพาะอาหาร แก้อาการท้องร่วง ขับปัสสาวะ สามารถช่วยเร่งปฏิกิริยาย่อยสลายไขมัน นอกจากนี้นักวิจัยญี่ปุ่นยังพบว่าอบเชยสามารถช่วยลดความดันโลหิตได้ วิธีใช้ก็คือ ซื้อผงอบเชยที่มีขายตามซูเปอร์มาเกต หรือจะซื้อที่เป็นแท่งมาบดเองก็ได้ ใช้ผงอบเชยหนัก 1 กรัม ชงกับน้ำร้อน 1 ถ้วยกาแฟ ดื่มเช้า-เย็น ก่อนอาหาร |
|
คนไทยคุ้นเคยกลิ่นอบเชยในน้ำพะโล้อยู่แล้ว หรือจะลองหาผงอบเชยมาเหยาะในอาหารหรือเครื่องดื่มในแต่ละวันดูบ้างก็ได้ อย่างเช่น ชา กาแฟ น้ำผลไม้ หรือแซนด์วิช ก็ไม่เลวนะครับ แล้วแต่จะดัดแปลงสูตรใครสูตรมันครับ |
|
เปลือกไม้ สีน้ำตาลที่เรียกกันว่าอบเชยนี้ไปย่างไฟ ก็จะให้กลิ่นหอม นิยมใส่ในแกงมัสมั่นและอาหารประเภทต้มหรือตุ๋นเนื้อสัตว์ต่างๆ เพื่อลดคาว |
|
เนื้อไม้ มีกลิ่นหอมคล้ายการบูร |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
|
| รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
