|
ขมิ้นขาว |
ชื่ออื่นๆ: |
ขมิ้นม่วง |
ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Curcuma mangga Valeton & Zijp |
วงศ์: |
ZINGIBERACEAE |
ถิ่นกำเนิด: |
ยังไม่ทราบแน่ชัด |
ลักษณะทั่วไป: |
เป็นพืชล้มลุก อายุหลายปี มีเหง้าใต้ดิน ลำต้นและใบเหมือนกับขมิ้น |
ฤดูการออกดอก: |
ประมาณกลางฤดูฝน (ก.ค. - ก.ย.) |
เวลาที่ดอกหอม: |
ดอกหอมน้อยมาก ส่วนที่หอมจริงๆ คือเหง้าและราก |
การขยายพันธุ์: |
 |
แยกเหง้า |
|
ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
 |
ดอกสวย แต่ออกดอกน้อยครั้ง |
|
ข้อแนะนำ: |
 |
ในช่วงปลายฤดูหนาวถึงฤดูแล้งจะเห็นต้นแห้งไม่ต้องตกใจ เพราะว่าพันธุ์ไม้ในตระกูลนี้จะทิ้งใบให้แห้งเพื่อพักตัวรอรับฝน ช่วงนี้ควรหาเศษใบไม้หรือฟางคลุมไว้ไม่ต้องเร่งรดน้ำ ปล่อยให้พักตัวตามธรรมชาติ |
 |
ในปีที่ 2 หากต้องการขยายพันธุ์ก็สามารถขุดเหง้าขึ้นมาแยกปลูกได้ (ขุดตอนพักตัวดีที่สุด) หรือจะปล่อยทิ้งไว้ข้ามปีก็ได้ แต่ขนาดของกอจะใหญ่ขึ้น |
 |
การซื้อพันธุ์มาปลูกควรเลือกซื้อเหง้ามาเลย กิโลกรัมละไม่กี่บาท แต่ที่แนะนำหาเหง้าเล็กๆ (ไม่เกิน 5 บาทก็ปลูกได้แล้ว) ตอนใกล้ๆ ฤดูฝน |
|
ข้อมูลอื่นๆ: |
 |
เหง้าสด จิ้มกับน้ำพริก หรือนำไปยำ ไปแกง กินกับบูดู |
 |
เหง้า รักษาแผลในลำไส้ เจริญอาหาร ขับลม ระงับเชื้อ รักษาโรคผิวหนัง เป็นยาบำรุง ขับปัสสาวะ บรรเทาอาการท้องขึ้น ทำให้ผายลมและรักษาไข้ผอมเหลือง |
 |
สารเคอร์คูมิน (curcumin) มีฤทธิ์ยับยั้งการเจริญของเชื้อหนองได้ดี |
|
เอกสารอ้างอิง: |
|
รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|