บุหงาเซิง

	เนื่องจากเป็นพันธุ์ไม้ขนาดเล็กและต้องการแสงแดดไม่มาก จึงเหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการสะสมพันธุ์ไม้หอมแต่มีพื้นที่ปลูกจำกัด
	สามารถปลูกแทรกระหว่างพันธุ์ไม้ขนาดใหญ่และมีร่มเงาบ้างเป็นบางเวลาได้
	ใบไม่ค่อยร่วง ทรงพุ่มค่อนข้างแน่น

ข้อแนะนำ:

	ปลูกได้ดีในพื้นที่ร่มรำไรและความชื้นสูง
	การปลูกในพื้นที่ที่มีแดดจัดจะทำให้ใบไหม้และอาจตายได้
	ในช่วงปีแรกของการปลูกควรดูแลอย่างใกล้ชิด เนื่องจากมีการเจริญเติบโตค่อนข้างช้า
	บุหงาเซิงไม่ทนต่อดินเค็ม การปลูกในพื้นที่ดินเค็มอาจทำให้ปลายใบไหม้ หรืออาจตายได้

ข้อมูลอื่นๆ:

พันธุ์ไม้ในวงศ์นี้ดอกจะส่งกลิ่นหอมในช่วงที่ดอกใกล้โรย ดอกที่เริ่มบานใหม่จะมีสีค่อนข้างเขียวอมเหลือง จะยังไม่หอม เมื่อสีของดอกเริ่มมีสีเหลืองเข้มจะเริ่มส่งกลิ่นหอม

หมายเหตุ:

ความหอมของดอกไม้ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลายด้าน เช่น ความสมบูรณ์ของต้น ความชื้นสัมพัทธ์ของอากาศ อายุของพันธุ์ไม้หอม และการดูแลรักษา

เอกสารอ้างอิง:

1.	ปิยะ เฉลิมกลิ่น. 2546. หอมกลิ่นดอกไม้เมืองไทย. 336 หน้า (115)

รวบรวมโดย:

นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม