|
|
| ช้างน้าว |
| ชื่ออื่นๆ: |
กระแจะ (ระนอง) กำลังช้างสาร (กลาง) ขมิ้นพระต้น (จันทบุรี) ควุ (กะเหรี่ยง - นครสวรรค์) แง่ง (บุรีรัมย์) ตานนกกรด (นครราชสีมา) ช้างโน้ม (ตราด) ช้างโหม (ระยอง) ตาชีบ้าง (กะเหรี่ยง - เชียงใหม่) ตาลเหลือง (เหนือ) ฝิ่น (ราชบุรี) โว้โร้ (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี) |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Ochna integerrima (Lour.) Merr. |
| วงศ์: |
OCHNACEAE |
| ถิ่นกำเนิด: |
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่น ไทย มาเลเซีย พม่า ลาว เขมร เป็นต้น |
| ลักษณะทั่วไป: |
ไม้พุ่มขนาดเล็ก รูปแบบทรงพุ่มไม่ค่อยแน่นอน แต่ค่อนข้างกลม |
| ฤดูการออกดอก: |
ออกดอกช่วงแล้ง เดือน ม.ค. - พ.ค. |
| เวลาที่ดอกหอม: |
หอมอ่อนตลอดวัน (ช่วงอากาศเย็นจะหอมมาก) |
| การขยายพันธุ์: |
 |
การเพาะเมล็ด (จากการรวบรวมข้อมูล) ที่สวนไม้หอมฯ ยังไม่มีการติดเมล็ด |
|
| ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
|
สามารถปลูกได้ในพื้นที่ที่มีน้ำไม่มาก (พื้นที่แห้งแล้ง) ได้ดีชนิดหนึ่ง |
|
ไม่ค่อยมีโรคและแมลงรบกวน |
|
ราคาไม่แพง |
|
| ข้อแนะนำ: |
|
เป็นพันธุ์ไม้ที่เจริญเติบโตช้า จำนวนพันธุ์ไม้ที่ควรซื้อควรตามจำนวนที่ต้องการทันที ไม่ควรรอต้นใหม่จากการขยายพันธุ์ |
|
ไม่ชอบน้ำท่วมขัง ควรปลูกในพื้นที่ดอนน้ำท่วมไม่ถึง |
|
ในช่วงฤดูกาลออกดอก ควรงดการให้น้ำเพื่อให้ใบร่วงพร้อมกันทั้งต้น จะทำให้ออกดอกพร้อมๆ กันทั้งต้น |
|
| ข้อมูลอื่นๆ: |
|
เป็นพันธุ์ไม้ประจำจังหวัดมุกดาหาร |
|
ราก แก้เบาหวาน ผิดสำแดง ดีซ่าน |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
| 1. |
Tem Samitinand. Thai Plant Names. Revised Edition 2001. 810 p. (249) |
| 2. |
Uamporn Veesommai and Thaya Janjittikul. Plant Materials in Thailand in 2001. 640 p. (140) |
|
| รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
