เตยทะเล

ตามชายหาดทั่วคาบสมุทรในแถบเส้นศูนย์สูตรรอบโลก โดยพบขึ้นเป็นดงอยู่บนชายหาด ตั้งแต่หมู่เกาะฟิลิปปินส์ เวียดนาม ไทย คาบสมุทรมลายู ออสเตรเลีย อินเดีย หมู่เกาะฮาวาย โพลินีเซีย และวานูอาตู ในประเทศไทยพบมากบริเวณเกาะตะรุเตา จังหวัดสตูล และหาดเจ้าไหม จังหวัดตรัง เป็นต้น

ลักษณะทั่วไป:

ไม้พุ่ม สูงประมาณ 5 - 15 ม. แตกต้นบริเวณโคนจำนวนมาก

ฤดูการออกดอก:

ที่สวนไม้หอมฯ ยังไม่มีการออกดอก

เวลาที่ดอกหอม:

ดอกบานตอนเย็น (ที่สวนไม้หอมฯ ยังไม่มีข้อมูล)

การขยายพันธุ์:

	แยกต้นที่แตกใหม่ในกอ ทำได้ในปีที่ 2
	เพาะเมล็ด สามารถทำได้ไม่ยาก แต่ต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าจะมีเมล็ดให้เพาะ

ข้อดีของพันธุ์ไม้:

	ทนน้ำขังแฉะ น้ำเค็ม มีรากค้ำจุนทำให้ทนต่อลม ชอบแสงแดดจัด
	ปลูกได้ดีในพื้นที่ชุ่มน้ำ พื้นที่ดินเค็ม หรือพื้นที่ชายน้ำตามแม่น้ำ ชายหาด ลำคลอง หนอง บึง
	ทนทานต่อสภาพแวดล้อม โรคและแมลงศัตรูพืช
	ผลกินได้
	ปลูกคลุมวัชพืชได้ดีเพระมีใบหนาแน่น

ข้อแนะนำ:

	ในช่วง 1 ปีแรกการเจริญเติบโตจะช้า ควรดูแลเรื่องวัชพืชให้ดีเพราะอาจโดนวัชพืชขึ้นคลุมจนตายได้
	ขอบใบมีหนามแหลม ก่อนปลูกควรพิจารณาให้ดีก่อน
	ต้องการพื้นที่ในการปลูกมาก อย่างน้อยต้องประมาณ 3 x 3 ตรม.
	จำนวนที่แนะนำให้ปลูก 1 ต้นก็เพียงพอ (เริ่มปีที่ 2 จะเริ่มแตกต้นที่โคนกอแล้วสามารถแยกกอได้แล้ว)
	เตยทะเล ชอบแสงแดดจัด

ข้อมูลอื่นๆ:

	ใบ นำไปสานทำเสื่อ
	เปลือก ใช้ทำเชือก
	ดอก มีคุณสมบัติช่วยบำรุงหัวใจ และทำเครื่องหอม
	ราก ส่วนทีโผล่ขึ้นมาอยู่เหนือพื้นทรายใช้ขับปัสสาวะ
	พบขึ้นมากตามชายหาดใกล้ชายฝั่งทะเล
	ถ้าต้นไหนมีดอกเพศผู้ จะเรียกว่า ลำเจียก
	ถ้าต้นไหนมีดอกเพศเมีย จะเรียกว่า เตยทะเล

เอกสารอ้างอิง:

1.	http://kanchanapisek.or.th/kp6/BOOK22/chapter4/t22-4-l3.htm
2.	Tem Samitinand. Thai Plant Names. Revised Edition 2001. 810 p. (393)

รวบรวมโดย:

นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม