|
|
| เล็บมือนางแคระ |
| ชื่ออื่นๆ: |
จะมั่ง (เหนือ) จ๊ามั่ง (เหนือ) ไท้หม่อง (กะเหรี่ยง แม่ฮ่องสอน) มะจีมั่ง (เหนือ) และ อะดอนิ่ง (มลายู ยะลา) |
| ชื่อสามัญ: |
Chinese honeysuckle, drunken sailor, quisqualis, Rangoon creeper, red jasmine, Burma Creeper, Scarlet Rangoon |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Quisqualis indica L. |
| วงศ์: |
COMBRETACEAE (Indian Almond family) |
| ถิ่นกำเนิด: |
Native to tropical Africa (i.e. Benin, Ivory Coast, Ghana, Mali, Nigeria, Sierra Leone, Togo, Tanzania, Zaire and Angola), the Indian Sub-continent (i.e. India, Nepal and Sri Lanka), China, Taiwan and south-eastern Asia (i.e. Cambodia, Laos, Myanmar, Thailand, Vietnam, Malaysia, Papua New Guinea and the Philippines)
พื้นเมืองแถบแอฟริกาเขตร้อน (เช่น เบนิน,ไอวอรี่โคสต์, กานา, มาลี , ไนจีเรีย, เซียร์ราลีโอน โตโก, แทนซาเนีย, แองโกลา และ ซาอีร์) อินเดียทวีปย่อย (เช่น อินเดีย เนปาล และศรีลังกา), จีน, ไต้หวัน และเฉียงใต้ เอเชียตะวันออก (เช่น กัมพูชา ลาวพม่า ไทย เวียดนาม มาเลเซีย ปาปัวนิวกินี และฟิลิปปินส์) |
| ลักษณะทั่วไป: |
เล็บมือนางเป็นไม้รอเลื้อย ต้นแก่เป็นไม้เนื้อแข็ง ใบเดี่ยวรูปวีหรือรูปไข่ปลายแหลม โคนใบมน ขอบใบเรียบ ดอกมีลักษณะเป็นหลอดยาวประมาณ 4 นิ้ว ตรงปลายดอกจะแยกออกเป็น 5 กลีบ |
| ฤดูการออกดอก: |
พฤษภาคม - กันยายน |
| เวลาที่ดอกหอม: |
หอมอ่อนๆ ตลอดวัน |
| การขยายพันธุ์: |
ใช้รากหรือเหง้า ที่ต้นอ่อนเกิดขึ้น แยกเอามาชำในที่ชุ่มชื้น |
| ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
เล็บมือนางสามารถปลูกได้ในดินเกือบทุกชนิด |
| ข้อแนะนำ: |
 |
เล็บมือนางเป็นพืชที่ชอบดินร่วนปนทรายและมีความอุดมสมบูรณ์พอควร แสงแดดปานกลาง น้ำปานกลาง ปลูกได้ทุกฤดูกาล |
|
ในบางพื้นที่ที่แห้งแล้งอาจมีการทิ้งใบทั้งหมดในช่วงฤดูแล้งเป็นเรื่องที่พบได้ ควรปล่อยให้ใบร่วงให้หมดก่อน แล้วจึงให้น้ำและปุ๋ย เล็บมือนางก็จะสวยได้ตามปกติ |
|
| ข้อมูลอื่นๆ: |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
|
| รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท 087-1665251
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
