|
|
| กาสะลองคำ |
| ชื่ออื่นๆ: |
กากี (สุราษฎร์ธานี) แคะเป๊าะ สำเภาหลามต้น (ลำปาง) จางจืด (เชียงใหม่) สะเภา อ้อยช้าง (ภาคเหนือ) ปีบทอง (ภาคกลาง) อังเกียลโบ๊ะ (เขมร) |
| ชื่อสามัญ: |
Tree jasmine |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Radermachera ignea (Kuzz) Steenlis |
| วงศ์: |
BIGNONIACEAE |
| ถิ่นกำเนิด: |
ประเทศไทย |
| ลักษณะทั่วไป: |
ไม้ยืนต้นขนาดกลาง ทรงพุ่มโปร่ง มักแตกกิ่งก้านสาขาที่ระดับความสูงประมาณ 2 ม. ขึ้นไป |
| ฤดูการออกดอก: |
ปลายฤดูหนาว - ฤดูร้อน (ธ.ค. - เม.ย.) |
| เวลาที่ดอกหอม: |
ดอกหอมอ่อนมาก แต่สีสันของดอกสวยงามมาก |
| การขยายพันธุ์: |
 |
การตอน การปักชำ แต่ที่นิยมคือ การเพาะเมล็ดเองจากต้น |
|
| ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
|
มีการแตกกิ่งก้านสาขาที่ระดับความสูงพอที่จะปลูกพันธุ์ไม้เลื้อยชนิดต่างๆ ที่โคนต้นได้ดี (ใช้แทนค้างให้ไม้เลื้อยได้ดี) |
|
เมื่อตั้งตัวได้แล้ว (ประมาณ 1 - 2 ปี) ไม่มีความจำเป็นที่ต้องรดน้ำเพิ่มเติม อาศัยเพียงน้ำตามธรรมชาติก็เพียงพอในการเจริญเติบโต |
|
| ข้อแนะนำ: |
|
แนะนำให้ปลูกในพื้นที่ค่อนข้างแห้งที่ปลูกไม้อื่นๆ ไม่ค่อยได้ผล (เป็นพันธุ์ไม้บุกเบิกเพื่อเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับพื้นที่ดังกล่าว) |
|
| ข้อมูลอื่นๆ: |
|
พันธุ์ไม้พระราชทานเพื่อปลูกเป็นมงคลของจังหวัดเชียงราย |
|
ลำต้น ผสมสมุนไพรตำรับที่ 58 ฝนน้ำกินแก้ซาง |
|
เปลือกต้น ต้มน้ำดื่มแก้ท้องเสีย |
|
ใบ ตำคั้นน้ำทาหรือพอกใช้รักษาแผลสด แผลถลอก ห้ามเลือด สารสกัดด้วยแอลกอฮอล์มีฤทธิ์ยับยั้งเอนไซม์ HIV - l reverse transcriptase |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
|
| รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
