|
|
| รสสุคนธ์ขาว |
| ชื่ออื่นๆ: |
เถากระปดใบเหลี่ยม บอระคน สุคนธรส ปดคาย ปดเลื่อน ปดน้ำมัน รสสุคนธ์ ย่านปด มะตาดเครือ อรคนเถา เสาวคนธ์ |
| ชื่อวิทยาศาสตร์: |
Tetracera loureiri (Finet & Gagnep.) Pierre ex Craib. |
| วงศ์: |
DILLENIACEAE |
| ถิ่นกำเนิด: |
ประเทศไทย |
| ลักษณะทั่วไป: |
ไม้เลื้อยขนาดเล็ก แต่มีลำต้น (เถา) เหนียว |
| ฤดูการออกดอก: |
ออกดอกตลอดปี (ออกดอกมากช่วงปลายฤดูฝน - ต้นฤดูหนาว) |
| เวลาที่ดอกหอม: |
ช่วงเย็น - เช้า ช่วงที่มีอุณหภูมิต่ำจะส่งกลิ่นหอมมากกว่าช่วงที่มีอุณหภูมิสูง |
| การขยายพันธุ์: |
 |
จากการค้นคว้าข้อมูล สามารถขยายพันธุ์ได้โดย การตอน การทาบกิ่ง และเพาะเมล็ด (ที่สวนไม้หอมฯ อยู่ในระหว่างการทดลองขยายพันธุ์) |
|
| ข้อดีของพันธุ์ไม้: |
|
ดอกในแต่ละช่อจะทยอยบาน ทำให้สามารถชื่นชมความงามและความหอมดอกได้หลายวัน |
|
เป็นพันธุ์ไม้เลื้อยที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนัก เหมาะกับการทำซุ้มขนาดกลาง - เล็กได้ดีชนิดหนึ่ง |
|
ถึงแม้ว่าจะเป็นพันธุ์ไม้หอมเลื้อย แต่สามารถปลูกเป็นกลุ่มก้อนกองกับพื้นดินโดยยังสามารถออกดอกได้ |
|
| ข้อแนะนำ: |
|
เป็นพันธุ์ไม้หอมเลื้อยที่ต้องการแสงแดดตลอดวัน ต้องการความชื้นระดับปานกลาง |
|
| ข้อมูลอื่นๆ: |
|
ดอก กลิ่นดอกใช้ในการบำบัดทางอารมณ์ ดอกเข้ายาหอมบำรุงหัวใจ แก้เป็นลมอ่อนเพลีย |
|
ใบ ค่อนข้างหยาบกระด้าง ผู้ที่แพ้ฝุ่นละออง หรือใบไม้ที่ระคายเคือง ควรระมัดระวังในการปลูกพันธุ์ไม้ชนิดนี้ |
|
| เอกสารอ้างอิง: |
| 1. |
| ดร. วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม. พจนานุกรมไม้ดอกไม้ประดับ 2542. หน้า (719) |
|
| 2. |
Tem Samitinand. Thai Plant Names. Revised Edition 2001. 810 p. (522) |
| 3. |
Uamporn Veesommai and Thaya Janjittikul. Plant Materials in Thailand. Second Published in Thailand in 2001. 640 p. (347) |
|
| รวบรวมโดย: |
นพพล เกตุประสาท
หน่วยอนุรักษ์และใช้ประโยชน์พืชพรรณ ศูนย์ปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
คณะเกษตร กำแพงแสน มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จ.นครปฐม |
|
